1e dagje Okavangodelta!

Donderdag 4 augustus
's Morgens om 6 uur staan we op. Pap was al weer vroeg paraat en om 5 uur stond hij al onder de douche. Hij had geluk dat hij geen koud water had en warm kon douchen! Daarna was het weer snel ontbijten en de spullen voor de trip naar de Okavangodelta in de truck leggen waarmee we naar de Okavangodelta gaan. De spullen die niet mee hoeven konden in de grote megatruck gelegd worden. Een heel gedoe, want voor zo´n paar daagjes weg moet toch veel mee, zo ook de tenten, matrassen, eten voor te koken. Toen alles in de truck zat moesten wij er nog in, dat paste gelukkig ook allemaal en toen konden we ons klaar maken voor een 1,5 uur durende frisse tocht! Want we zaten namelijk in een open truck en zo vroeg in de ochtend is dat best koud met een windje erbij! Dus wij waren dan ook erg blij met onze slaapzakken in de buurt die we lekker om ons heen wikkelde en dicht tegen elkaar aankruipen om te voorkomen dat we niet als ijsklontjes in de Okavangodelta zouden aankomen.


Even wat informatie over de Okavangodelta:
De Okavangodelta is het restant van de Okavangorivier die haar weg naar zee belemmerd zag en door de hitte van de Kalahariwoestijn werd opgeslokt. Op die plek ontstond een uniek natuurgebied, dat we verkennen met kano´s van uitgeholde boomstammen. Deze zogenaamde mokoro´s verschaffen ons uitstekend toegang tot dit doolhof van waterwegen. Je hoeft niet zelf te bomen, dat doen lokaal ingehuurde vissers. Behendig loodsen zij je door de met lelies en papyrus begroeide stroompjes en wijzen op de vele nijlpaarden. Onderweg leggen we aan bij eilandjes om op zoek te gaan naar wild, zoals olifanten en buffels of de schuwe rode lechwe. De Okavango is bovendien een waar vogelparadij en je hoort zeker de indringende roep van de vele visarenden. ´s Avonds gaan we wildkamperen op een van de vele eilandjes, waar we genieten van de mooie zonsopgang.


Onderweg kwamen we langs allemaal kleine dorpjes waar mensen woonden. Vaak zag je op de binnenplaats een put of pomp staan waar de mensen hun water konden pakken. De huisjes waren vaak van riet, leem of steen gemaakt.
Op de plek van bestemming stond een heel dorp aan mensen ons op te wachten. Ze waren er met veel mensen. Eenmaal uit de truck werden we verdeeld over de uitgeholde boomstammen waarin we vervoerd werden met al onze spullen. Eerst zaten pap en ik in een boot maar we moesten al snel ruilen om het gewicht in de bootjes goed te verdelen. En toen moest ik uiteindelijk met Caron in een bootje. In het bootje kon je lekker onderuit liggen tegen een matras en je tassen aan en ondertussen werd je door een bootjongen over de Okavangodelta gevaren door het hoge riet en tussen de nijlpaarden die ook veel te vinden zijn in deze delta. Het water was ontzettend helder, mooie bloemen en lelies. Het water staat nu erg hoog voor de tijd van het jaar, tot wel 10 meter in de kanaalrivier. De rivier wordt niet breder maar stroomt juist door.
Na een heerlijke ontspannende boottocht kwamen we aan op een van de eilandjes en konden we ons kamp opzetten. De matjes die toch helaas nat waren geworden konden gedroogd worden door de zon. Ons bootje lekte gelukkig niet, maar waar pap in zat wel en voor sommige andere bootjes gold dit ook. Dus een paar mensen hadden toch wel een natte bips gekregen . Ook de mensen van het dorp zette hun kamp op en zullen de komende dagen bij ons op het eiland verblijven.
Zo en toen konden we lekker gaan chillen op het eiland, genieten van de zon, bikini aan, pootje baden in het water (verder durfde ik ook niet echt, je weet maar nooit met die wilde dieren in het water…), lekker kletsen, lunchen, Ria een massage geven als cadeau (want zij was vandaag jarig) en turen naar het water zoekend naar een nijlpaard. Al snel zag iemand een kop van een nijlpaard uit het water komen. Maar je moest goed kijken want al snel had hij zijn koppie alweer onderwater.
Even later wilde pap en Hans zich ook eens gaan verdiepen in het besturen van zo’n bootje. De boot moet namelijk bestuurd worden door een lange stok die je in het water afzet zodat je vooruit komt. Maar niet lang daarna viel pap al met een stok het water in, jammer maar wel mooi geprobeerd! Gelukkig stonden er ook mensen met een camera op de kant klaar om dit allemaal vast te leggen. Waarschijnlijk hadden al veel mensen het zien aankomen  En toen dacht pap: “Ik het water in dan Hans ook het water in!” Dus daar ging Hans ook, alleen was Hans daar helemaal niet blij mee, want dit betekende een natte onderbroek en zoveel droge onderbroeken had hij ook niet bij zich voor de dagen op de Okavangodelta, maar gelukkig deed de zon goed zijn werk en was het binnen de kortste keren droog!
Rond 4 gingen we voor een 2 uur durende wandeling onder leiding van 2 gidsen op pad. Eerst de bootjes in naar een ander stuk eiland en daar werd de groep in tweeën gesplitst. We kregen uitleg over olifanten die daar in het wild rondlopen, veel meer dan olifantenpoep kwamen we helaas niet tegen . Maar dan kregen we wel weer uitleg over de olifantenpoep en wat zo’n dier dan allemaal eet. Verder kwamen we nog hippopoep, zebrapoep, steenbokpoep en wildzwijnpoep tegen. Dus al met al hebben we een mooie poeptocht gemaakt  door de delta! Gelukkig kwamen we ook nog een mooie witte reiger tegen en konden we genieten van de prachtige ondergaande zon! Verder zagen we ook veel termietennesten. De gids vertelde verder nog allemaal leuke weetjes over dat trouwen heel duur is en dat een man meerdere vrouwen mag hebben. Wanneer een meisje ’s nachts niet thuis is gekomen dan moet ze gaan trouwen met de man bij wie ze die nacht is gebleven.
Na een mooie tocht en alle mooie verhalen van de gids gingen we in het bootje weer terug naar ons kamp waar Misheck vanaf 4 uur ’s middags al druk in de weer was met het maken van een heuse taart/cake (een marsmellowcake) met vruchten, koekjes, spekjes en kaarsjes voor onze jarige job Ria! ’s Avonds lekker bij het kampvuur gezeten, gegeten en gezongen voor Ria en toen op tijd het bed in met extra instructies voor de nacht. Want we mogen ’s nachts niet alleen de tent uit ook als je naar de wc gaat.
Onze wc ligt via een paadje iets verderop van ons tentenkamp af en bestaat uit een dieper gat gegraven in de grond. De grote schep die voor bij het tentenkamp staat fungeert als teken dat iemand wel of niet op het ‘toilet’ zit en om wat zand over je hoopje ontlasting te doen. ’s Nachts betekent dit dat je met je zaklampje op zoek moet gaan naar dit gat samen met je wc-maatje  en de ander houd dan de wacht (ook voor het geval als er wilde dieren zijn)… dus erg spannend allemaal! Dit betekende dus ook dat pap en ik pas naar het toilet moesten als het ook echt moest. Gelukkig sliep ik goed door en werd ik maar een keer wakker, wel al om 5 uur ’s morgens en moest ik pap ff wakker maken om samen te gaan. Toen we eenmaal terug in de tent waren moest pap ook, pap was al helemaal in de actieve modus en hij besloot om lekker bij het kampvuur te gaan zitten praten met de bewoners van de delta die bij het kampvuur zaten. Lang leven de oordopjes!