Ineens voelt het alsof je bijna thuis bent

Woensdag 27 juli
Om kwart over 7 zaten we al aan ons ontbijt. Om kwart over 6 maakte pap mij al wakker, ben toen naar de wc gegaan en meteen weer terug mijn slaapzak ingedoken, brrr het was echt koud! Toen ik er weer in lag begon pap al de tent af te breken, hij wilde op tijd klaar zijn. Mij toen maar omgekleed, helaas voelde al mijn kleren koud aan, ik had ze namelijk voor het slapen gaan al klaar gelegd. Volgende keer toch maar bij elkaar in de tas doen… Toen meegeholpen met het ontbijt klaar zetten, het raspen van de kaas. Hier doen we de kaas steeds met een rasp in kleine sliertjes maken om zo op de boterham te kunnen doen. Bijna iedere ochtend is er lekkere cruesli, heerlijk om die cruesli dan in een kommetje te doen met wat yoghurt erbij. Bijna net als thuis! De boterhammen worden iedere ochtend geroosterd op een rooster boven het kampvuur en als ze genoeg zijn ‘aangebrand’ :) dan gaan ze een pannetje zodat ze daar lekker warm blijven. Na het ontbijt nog even opfrissen en toen de bus in richting Swakupmund. Hieronder volgt even kort wat informatie over wat er voor ons vandaag op het programma staat:
Want vandaag rijden we door de ruige natuur van het Namib-Naukluftpark naar het aan de kust gelegen Swakopmund. Hoewel deze plaats door de blanke inwoners van Namibie beschouwd wordt als een badplaats is het zeewater hier meestal ijzig koud. Wandelend over de brede Arnold Shad Promenade heb je meer kans om zeeleeuwen in zee te zien dan zwemmers.
Swakupmund is een bizar overblijfsel uit de Duits koloniale periode. Duitse straatnamen, Duitse bierstuben en vooral veel inwoners van Duitse afkomst geven aan deze plaats een speciale sfeer.
We overnachten hier in een eenvoudige backpackerslodge. In het centrum zijn enkele koloniale gebouwen te bewonderen, wwaarvan het voormalig treinstation zeker een aanrader is. ’s Avonds kun je in enkele restaurants niet alleen goed wild eten, ook de ‘bratwurst’ ontbreekt vaak niet op de kaart.
Onderweg naar Swakopmund stopten wij even bij een groot bord waarop de ‘Tropic of Capricorn’ stond (steenbokskreeftkeerkring) stond. Dit bord geeft dus precies aan waar deze kring om de aarde loopt. Dus even poseren natuurlijk met pap en met de hele bubs! Bij deze plek lag ook weer zo’n hele berg met stenen waar mensen weer een wens bij doen. Alleen moesten we deze afbreken van Dave en Misheck. Dit voelde wel even vreemde aan om stenen te verwijderen die mensen daar bewust neer hebben gelegd, ik heb toen ook maar niet mee gedaan… Maar er lag nog meer! Er lag een hele vieze boxershort langs de kant van de weg van iemand die een ongelukje had gehad bah, bah… maar toch even een foto van gemaakt… wie is er nu erger…
Vanaf nu begon het landschap te veranderen. Meer heuvels met droog gras. We stopten bij een rivier om mooie foto’s te kunnen maken van de omgeving. Samen met pap een hele fotosessie gemaakt :) Pap bij het bord: Keep the dessert clean. Pap bij het mooie uitzicht, pap bij de berg… enz :). Na deze fotosessie reden we verder en werd het landschap steeds vlakker, met uitgestrekte grasvlaktes. Ok de lucht begon te veranderen en werd steeds grijzer… Op een gegeven moment zagen we zebra’s! Echt mooi om voor de eerste keer dit dier in het wild te zien. Is toch anders dan in de dierentuin :) Op een gegeven moment was het hoog nodig voor een aantal mensen om een sanitaire stop te maken, dus pap en Hans gingen even wildplassen, waar ik het niet van kon laten om er een foto van te maken. En later zagen we steeds meer huizen, de wegen werden geasfalteerd en we zagen veel palmbomen langs de weg. Het voelde alsof je langzamer zeker in de bewoonde wereld terecht aan het komen bent.
Snel genoeg stopten we bij een parkeerplaats waar we de tijd hadden om ergens wat koffie te drinken, rond te lopen, achter internet (het verhaal wat ik daar ter plekke heb geschreven lees je onder dit verhaal) te zitten en naar de allersmerigste toilet te gaan die ik ooit heb gezien. Had ik nu maar een plastuitje… Ik kon ook gewoon niet plassen, zo vies was het… . Helaas kwamen we op de parkeerplaats er ook achter dat een van de banden lek was. Dus Dave met band over de straat richting een autogarage. Er werd schijnbaar nog moeilijk gedaan over de prijs, had schijnbaar te maken met het verschil tussen zwart en wit. Echt schandalig, maar toen iemand van onze groep erbij kwam was het schijnbaar geen probleem meer.
Brrr… het was wel erg koud dus we zijn wat warme chocomel/koffie gaan halen in een tentje en daar hadden ze gelukkig wel een schone wc :). Nadat de band gemaakt was en we weer verder reden met de truck, stopten we bij een badplaatsje om heuse flamingo’s te spotten en vast te leggen op onze camera. Het blijven toch mooie beesten en een prachtige kleur. Je moest alleen wel een hele goede camera om ze van dichtbij erop te krijgen! En daarna reden we verder naar ‘Outback Orange’ waar we allerlei activiteiten konden boeken voor de volgende dag. Keuze uit: quad biking, sandboarding, tandem skydiving, horse riding, township tours, ballooning, paragliding, deep sea fishing, dolphin cruise, kayaking. Dus de keuze was reuze. Samen met pap gekozen voor quad biking door de woestijn en de township tour. Spannend! En nu eerst op naar het hostel ‘Dunedin Start’ guest house. Ik zat op een 5-persoonskamer met Anna en Qiaoli, dus plek genoeg voor ons allemaal! Mijn vader sliep samen met Hans en Rogier in een kamer onder ons. Wat was het heerlijk om te weten dat we de komende 2 nachten in een gewoon bed zouden slapen! Heerlijk! Vanaf nu hadden we ook lekker de keuze om te doen wat je wilde. Eerst zijn we gaan kijken naar een wasserette om onze kleding te laten wassen, dit was toch wel hoog nodig! Wat erg grappig was, was dat het een echte officiële wasserette was waar zelfs de certificaten aan de muren hingen. Na de wasserette heb ik Anna verwend met een massage en omdat Qiaoli de hele tijd moest toekijken terwijl ze ook graag wilden, heb ik haar ook nog even verwend. Daarna de douche in samen met pap en Rogier op zoek gegaan naar een restaurant waar je wild kunt eten. Snel genoeg kwamen we bij een restaurant wat ons wel wat leek. Wat helemaal bizar was, was dat wanneer je het restaurant binnenstapt, je ineens in een andere wereld begeeft. Namelijk in Duitsland! Het meubilair en de aankleding ziet er Duits uit. De mensen achter de bar spreken Duits en zien er ook Duits uit, de menukaart ziet er Duits uit. Wat een grap :) Daar zaten we dan aan een ronde tafel, met allemaal hetzelfde gerecht: verschillende soorten wild die in Namibië vrolijk rondhuppelt, behalve dan op ons bord : Kudo, Struisvogel, Springbok en Spiesbok met rode kool, salade en een heerlijk wijntje. Het was een onvergetelijke, gezellige en bizarre avond… het was net alsof we ineens bijna thuis waren… erg apart…
Eenmaal in mijn bedje, alle avonturen in mijn schriftje gaan opschrijven, maar mijn ogen vielen snel genoeg dicht… truste…


Hieronder lees je het stukje wat ik terplekke geschreven heb in het internetcafé:

Hallo allemaal,
Dan hier eindelijk een berichtje vanuit het Duitse stadje Swakupmund in Namibië. Want we hebben weinig ruimte om achter een computer te kruipen en is er tijd dan is het moeilijk om een internetcafé te vinden. Maar hier in Swakopmund hebben we even de mogelijkheid om wat te schrijven en foto's erop te zetten. Alleen wel via hyves, de foto's zijn te groot van formaat. ik zal het straks eens proberen maar ik vrees van niet. Daarom een kort verslagje, straks als ik thuis ben dan verwerk ik de verhalen in een chronologische versie zoals jullie gewend zijn, met de foto's erbij. Dus nog even geduld. Ik zal in ieder geval proberen om mijn hyves zo in te stellen dat jullie de foto's allemaal kunnen zien, zonder vriendjes met me te zijn:)
Maar pap en ik vermaken ons erg goed. Pap loopt de hele dag met een big smile op zijn gezicht en moet vaak in zijn vingers knijpen om te kijken of hij dit allemaal wel werkelijk mee maakt. Dus het is echt de reis van zijn leven. Hij verwondert zich bij alles wat hij ziet en de schoonheid van Afrika. We hebben ook ontzettend veel mooie landschappen gezien en al heel wat struisvogels, springbokken, spiesbokken en verschillende vogels voorbij zien springen of vliegen. Gisteren hebben we zelfs in een Duits restaurant spiesbok, struisvogel,springbok en Kudo of zoiets gegeten. De springbok was erg lekker! Wel een beetje bizar om de dieren die je overdag bewondert en ziet rondlopen 's avonds op je bord te zien liggen en op te eten. Ook was het erg vreemd om ineens in het Duits te praten en je in een Duits restaurant te bevinden midden in Afrika. Alsof je ineens dicht bij huis bent. Voelde erg apart!
De highlights tot nu zijn de rode zandduinen bij zonsopgang en de woestijn, de deadvalei, fish river canyon, tafelberg in Kaapstad, de steeds veranderende prachtige landschappen die we vanuit onze megatruck kunnen bewonderen (van groene landschappen naar steeds drogere, heuvelachtige landschappen, rotsachtig en dan weer met droog gras bezaaid), de vele zonsondergangen, de spiesbokken, de de springbokken en rennende struikvogels, de prachtige campsites waar we kamperen en natuurlijk niet te vergeten onze supergezellige reisgroep of beter gezegd onze nieuwe familie met de gidsen maakt het tot een super mooi geheel. We hebben nog een kleine 2 weken te gaan en het is nu al super en dan gaat er nog heel veel komen! Morgen de Twijfelfontein, Etoshapark, Okavangadelta, Chobepark, wat dorpjes nog en natuurlijk met de grandioze afsluiter: de Victoriaanswatervallen!
Het slapen gaat ons wel goed af, ook in de tent. We zijn inmiddels expers op het gebied van tent opzetten en afbreken :). Niemand maakt ons nog iets wijs :). En het slapen op de matjes was de eerste avond nog lastig, maar daarna ging dit ook prima. En mocht er iemand gaan snurken (en die zijn erg:) ) dan bieden de oordopjes altijd de ultieme oplossing.
Op dit moment verblijven we in een hostel, dit is wel lekker. Even onze wasje laten wassen (vanmiddag worden ze zelfs schoon en gestreken bezorgd bij ons hostel :) ). Verder is het fijn om even genoeg ruimte te hebben, rechtop in je kamer te kunnen staan. Als je 's nachts naar de wc toe moet hoef je de tent niet open te ritsen, zoekend met je zaklamp een weg naar buiten te vinden en naar de wc's te lopen waarbij je steeds oplet geen een of ander beest(je) tegen te komen waarop je niet zit te wachten:( .
Wel lekker want na morgen gaan we weer in de tenten kamperen en we hebben gehoord dat je in het park van Etosha moet opletten voor de olifanten. Die kunnen 's nachts om je tent heen lopen. En mocht dit het geval zijn dan mag je je tent niet uit, anders vallen ze aan! Er schijnt ooit een vrouw te zijn geweest die aan de diaree was en haar tent niet uit kon. Toen had ze maar een gat in het zeil van de tent gemaakt en een gat gegraven en daar haar behoefte gedaan. Nou hopelijk mogen we dit niet gaan meemaken en zullen we maar goed letten op wat we eten:)
Maar ik ga het er voor nu bij laten. Want om 11 uur (Namibische tijd, hier is het 1 uur vroeger) worden we bij het hostel opgehaald voor een 4 uur durende stadstrip waar we kennis gaan maken met de lokale bevolking en nog veel meer en daarna gaan we een 1 uur quadbiken in de duinen! Dus dat wordt gaaf! Even wat actie!
Nou groetjes en ik verwacht dat dit tevens het laatste berichtje gaat worden, maar misschien met een beetje geluk...

Groetjes uit het zonnige Afrika en hierbij sturen wij jullie heel veel zonnestraaltjes toe want die kunnen jullie wel gebruiken!

liefs Jac en Jenny