Cape Cross, zeerobben en onder sterrenhemel douche

Vrijdag 29 juli
De volgende ochtend helaas weer vroeg wakker… om 5.30 uur gingen de luiken alweer open. Maar ik was nog zo moe dat ik gewoon nog een uur ben blijven liggen. Om 7 uur ontbeten, daarna rustig de spullen in gaan pakken en om 8.45 uur reden we aan richting Cape Cross. Ons programma voor vandaag:

Cape Cross en Twijfelfontijn
Een kaarsrechte weg voert ons de volgende dag Swakopmund uit. Even ten noorden van de stad wordt zout gewonnen en tot daar komen we nog wat verkeer tegen. Dan hebben we de civilisatie weer achter ons gelaten en rijden langs een van de onbarmhartigste kusten van Afrika; de Skeleton Coast. Deze 40 km brede kuststrook vormt een buffer tussen de zee en het achtergelegen Kaokoland en de Damara. Het landschap is hier volkomen leeg en de enige oriëntatiepunten zijn de afstandspalen, waarop het aantal ‘miles’ vanaf Swakopmund staat. In deze kuststrook liggen gravel- en zandvlakten waar per jaar niet meer dan 3 cm regen valt. We stoppen bij Cape Cross, de plek waar de Portugese zeevaarder Diego Cao als eerste Europeaan voet op de Namibische kust zette. We nemen een kijkje bij het kruis dat hij hier oprichtte ter ere van de Portugese koning João I. Naast een historisch belangrijke plaats geniet Cape Cross bekendheid vanwege zijn grote kolonie zeerobben.

Dus zoals hierboven ook beschreven staat reden we richting Cape Cross. Onderweg stopten we nog bij een slagerij waar ze mooi dik gesneden vlees hadden. Een of andere soort fleishwurst. Kon pap meteen wat foto’s shooten en toen reden we verder en kwamen we bij Cape Cross aan waar de eerste Europeaan uit Portugal, Diego Cáo, voet aan land zette in 1486. Cape Cross ligt 115 km ten noorden van Swakopmund. Wat heel bijzonder is, is dat er heel veel zeerobben zijn en dat het aantal wisselt tussen de 80 000 en 100 000 zeerobben. En aangezien deze beesten geen fris geurtje bij zich hebben kun je raden hoe het er rook… Maar wel erg mooi om deze beestjes te aanschouwen en te zien luieren in het zand en aan de zee, of duikjes te zien nemen in zee. Ze maken ook grappige bewegingen als ze de zee inzwemmen. Het ziet er wel gezellig uit zo’n grote familie zeerobben. Na het zien van deze mooie beesten vertrokken we met onze megatruck richting de twijfelfontein.
Onderweg kregen we helaas problemen met een band van de truck. Dus die moest verwisselt worden. Dit was meteen een goed moment om te lunchen. Ook weer op zoek naar een plekje om je behoeften te doen. Dave gaf aan dat er geen wild zat in de bosjes, maar er lagen toch zeker wel keutels… grote en klein…. En ondertussen werd je aangevallen door allemaal vliegen, dus het was snel je behoefte doen en wegwezen! En als je goed keek kon je ook een hagedis zien, dus beesten genoeg, maar ja als het hier maar bij blijft…
Tijdens het wachten op de reparatie van de band ontdekten we mooie stenen. Verschillende stenen hadden een mooie witte kleur met een roze schijn erin. Het leek soms wel een beetje op rozekwarts. Na het zoeken van allerlei stenen was de lunch ook klaar. Dit keer heerlijke harde, witte broodjes met als beleg: vlees, kaas en salade. Jammie! Na de heerlijke lunch weer de truck in en gezellig langs Manon gezeten. Plots klapte de bus heel erg, de wegen zijn niet zoals we ze in Nederland kennen, waarbij een van de stoelen in de bus stuk ging. Maar goed dat er nog plekken extra vrij waren.
Als je naar buiten keek zag je de landschappen steeds veranderen. Uitgestrekte lage vlaktes, droog, geel gras en in de verte zag je de zee. Vanaf het moment dat we de zee niet meer zagen werd het landschap steeds saaier. De grasvlaktes die bleven echter wel. Hoe dichter we bij de plek van de bestemming kwamen des te meer het landschap begon te veranderen en je meer boompjes en struikjes begon te zien en langzamerhand ook weer kleine heuveltjes. Uiteindelijk werd het erg mooi. Steeds meer heuvels, ook zagen we verlaten boerderijen. En de steeds lager staande zon zorgde voor mooie prachtige roodkleurige bergen. Onderweg stopte we bij een plek waar een paar Himba’s langs de weg zaten om spullen te verkopen. Een van hen had een klein kindje bij zich die nog aan haar borst dronk. Dit leverde hele mooi plaatjes op. Heel apart hoe deze mensen zich met een bepaald vet insmeren om zich te beschermen tegen het weer.
Omdat we wat later waren (door de pech onderweg) moesten we ons wel een beetje haasten voor de rondleiding bij de twijfelfontein. Alleen hadden we ons iets wat teveel voorgesteld van deze rondleiding. Lees hieronder de beschrijving:
In de omgeving van de Twijfelfontijn zijn meer dan 2000 rotsgravures van de Bosjesmannen gevonden. Onder leiding van een lokale gids kunnen we een korte wandeling hiernaar toe maken. Afbeeldingen van giraffen, olifanten en ander wild zijn de stille getuigen van een periode dat deze streek vruchtbaarder was dan heden ten dage.
Of kwam het omdat de uitleg van de gids saai was… of dat iedereen moe was. En we de zon al onder zagen gaan en of we ons afvroegen of we de tenten in het donker moesten gaan opzetten en of dit wel zou gaan lukken. De uitleg zou 3 kwartier duren maar duurde uiteindelijk 1,5 uur…, de wc’s waren vies, ipv deuren had je een douchegordijn (ook eens een keer wat anders… ) er waren mooie souvenirs te koop maar veel te duur… Wat ik eruit opmaakte was iets van 2000 jaar oud, sjamanisme, dieren, bronnen waar water uit kwam en uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat de gids eigenlijk ook wel wat weg had van een sjamaan. Maar goed, in ieder geval we waren blij toen de rondleiding erop zat en we richting de camping gingen.
Eenmaal op de camping begonnen we onze tenten snel op te zetten. Toen de tent stond moesten we helaas nog eens verkassen naar een ander stukje, want we zaten schijnbaar te dicht bij een ander tentenkamp. Dus toen we uiteindelijk de tent op de juiste plek hadden staan, konden we ons weer gaan installeren. Toen op zoek naar een douche, wat later een openlucht douche bleek te zijn. En zelfs zo openlucht dat er nog geen douchegordijn voor zat. Maar ja, er zat niets anders op dan er maar op te vertrouwen dat iemand het douchegeluid zou horen en daarmee rekening zou houden. Maar aangezien het eerst al best zoeken was naar de douche zo in het donker en daarom ook niet echt dicht in de buurt van ons tentenkamp was vond ik het toch wel spannend. Maar de douche was wel heerlijk warm en tijdens het douchen kon ik genieten van een prachtige sterrenhemel! Nou dat heeft toch zeker ook wat! En dat lekker midden in Namibië! Wat betreft de wc’s, hetzelfde verhaal. Maar we hadden al een gouden tip gekregen van iemand die zei dat als je op de wc zit gewoon een liedje moet gaan zingen  Goed plan!

Rogier en Hans waren vanavond van de keuken en hadden geholpen met het frituren van de aardappelen, deze waren echt heerlijk! Verder stond er vis (kabeljauw), salade met fetakaas op het menu  jammie! Daarna meegeholpen met de afwas en na de afwas was het weer gezellig rondom het kampvuur zitten en dit keer was het nog lekker warm en kon je nog lang in het t-shirtje blijven zitten. Heerlijk om de warmte weer meer te gaan voelen.
Om 10 uur was het de hoogste tijd om de tanden te gaan poetsen en te gaan slapen. Wat dat betreft liggen we hier steeds op tijd in bed. Maar ik was dit keer ook wel erg moe en heb die nacht ook heerlijk geslapen en dit keer hadden we het voor de afwisseling eens niet koud in de tent!