Van Livingstone naar Amsterdam

Woensdag 10 augustus
5.10 uur wakker van trillende ramen … een kudde olifanten??? Nee toch niet… maar daarna konden we nog moeilijk in slaap vallen, de film van de hele reis kwam voorbij, daarnaast jeuk van de muggenbulten die mij aangevallen hadden gisteravond. Om 6 uur maar de douche in gesprongen, pap daarna, dit keer een heerlijke warme douche. En toen was het dan tijd om alle spullen (die helemaal over de kamer verspreid lagen ) in te pakken voor de laatste keer! Voorzichtig pakten we alle souvenirs goed, verpakt tussen de kleren. Pap en ik hebben goed ons best gedaan merken we, we hebben Afrika weer een stukje rijker gemaakt  en kleurrijker met onze gekleurde T-shirts .
Heerlijk met z’n tweeën ontbeten aan de waterkant met prachtig uitzicht over de rivier. Anna schoof ook nog gezellig aan. We zaten dit keer aan de tafeltjes met daarop de bordjes met ‘verboden apen te voeren’. We dachten nog, het zou erg leuk als er nu een aap zou zijn waarmee we op de foto konden …
En precies op het moment dat Anna opstaat om te gaan, komt er plotseling een aap aan en grist een appelkroos van pap zijn bord en gaat snel op het randje zitten van de balestrade. Snel de camera erbij zodat ik toch een foto had met pap en een aap erop. Alleen de vraag is: Wie is hier nu de grootste aap ?!
Na het ontbijt betaalden we onze rekeningen vd afgelopen dagen en pap wilde nog graag met Misheck op de foto. Daarna nog gezellig op het balkon bij Senne en Izi gezeten totdat het tijd was om te gaan. We hadden inmiddels al afscheid genomen van de mega grote truck, nu zaten we in een lange bus met een bagagedrager er achter. Na afscheid te hebben genomen van Misheck stapten we de bus in en na een klein half uur stonden we al op het vliegveld met aan de voorkant van het vliegtuig een standbeeld van Livingstone een belangrijke man in Livingstone, natuurlijk is Livingstone ook naar de naam van deze man vernoemd. Hier moesten we lang wachten, eerst inchecken bagage, dan paspoort en ticket controle en daarna weer heel lang wachten. De tijd maar goed besteed door een beetje te gaan shoppen en souvenirtjes te kopen (hadden we toch nog niet genoeg ) zoals een mooi Afrikaans schaaltje en een giraffe helemaal gemaakt van kraaltjes (heel kenmerkend voor Afrikaanse souvenirtjes). Na lang wachten mochten we eindelijk gaan boarden, alle spullen moesten nogmaals door de detector, inclusief schoenen en water en daarna liepen we naar buiten richting het vliegtuig. Het was nog heerlijk om even een paar Afrikaanse zonnestralen op te nemen voordat we het vliegtuig in moesten.
In het vliegtuig zaten pap en ik naast een vrouw die inmiddels 80 jaar was en samen met haar gezin (10 personen in totaal) naar Afrika op vakantie waren geweest. Ze vertelde dat ze nu 27 jaar terug in Nederland was. Ze was geboren in Afrika en haar kinderen en kleinkinderen ook. Maar omdat het onderwijs in Nederland beter is waren haar kinderen met kleinkinderen naar Nederland geëmigreerd. Maar na 4 jaar mistte ze haar kinderen zo erg dat ze ook naar Nederland is geëmigreerd. En nu waren ze met z’n allen even terug gegaan voor vakantie. Ze waren naar het Krugerpark geweest (4 uur van Livingstone vandaan). Ze schreef boeken over planten en maakte er zelf illustraties bij. Heel bijzonder om dit verhaal te horen! Dat is het mooie van reizen, dat je in contact komt met veel verschillende mensen en dat je in aanraking komt met dit soort prachtige verhalen.
Na dit prachtige verhaal even de rust opgezocht en gaan schrijven in mijn verhalenschriftje. De verhalen weer even bijgewerkt realiserend dat het verhaal bijna ten einde komt…
We komen op het vliegveld aan in Johannesburg, een super groot vliegveld! Met heel veel shops! Dus dit betekende… ja, ja nog een keer shoppen!  Dus pap en ik nog een keer gaan rondkijken of er nog iets leuks te koop was. Pap kon er ook wat van ! Maar des te leuker! We zagen ontzettend veel spullen, er stonden vaak zoveel spullen in de winkel dat je met je rugzak uit moest kijken dat je niets omstootte! Er waren ook echt bizarre cadeaus bij, zoals echte dierenhuiden van zebra’s of van andere dieren of je kon bullshit kopen (en dan echte poep) voor 9 euro… !!Verder had je allerlei leuke magneetjes, leuke oorbellen, leuke dingetjes voor in bad voor de kleinkinderen van pap. Het ziet eruit als een soort pilletje, je gooit het in een warm bad waardoor het buitenste laagje oplost en er een sponsachtig diertje tevoorschijn komt. En iedere keer is het weer een verrassing welk diertje eruit komt, erg leuk!
Na weer lang wachten mochten we inchecken, nog lekkere m en m’s gekocht voor wel 5,20 euro… maar ja wat extra lekkers voor een lange vlucht van 10 ½ uur is geen overbodige luxe. Uiteindelijk viel de vlucht reuze mee, we zaten weer een luxe vliegtuig en er zaten heel veel dingen op het schermpje aan de stoel voor ons, dus lekker veel films gekeken, een optreden van Beyonce gezien en af en toe even de ogen dicht en voordat we het wisten waren we al in Frankfurt waar we nog even moesten overstappen op het vliegtuig naar Amsterdam. Hier hadden we nog even de tijd om te ontbijten in de hele vroege ochtend om daarna verder te vliegen naar het eindstation van de reis ‘Amsterdam’. En dan sta je daar ineens weer in Nederland op vertrouwde bodem. Het is altijd weer een bijzonder gevoel om terug te komen en dat je alles weer na een lange tijd ziet, hierdoor ga je de dingen ook weer meer waarderen en word je je bewuster van hoe goed we het in Nederland hebben maar ook hoe bevoordeeld we zijn om zo’n mooie reis te mogen maken.
Na het halen van onze spullen op de loopband liepen we met de groep door de poortjes heen op zoek naar os mam. Wat pap niet wist was dat ze ons kwamen ophalen en ik had hem verteld dat we gewoon met de trein zouden terug gaan. Dus het was dan ook een hele grote verrassing voor hem toen mam daar plots stond met ook nog Liv op de armen! Tja, dan vloeien er toch een aantal tranen van blijdschap en geluk, erg mooi!
Als ik om me heen kijk dan is het ook erg leuk om te zien wie er allemaal door de groepsgenoten opgehaald wordt en af te kijken hoe dit allemaal gaat. We stellen ons nog aan elkaar voor en nemen dan afscheid van elkaar na een lange, bijzondere, intensieve, mooie reis en zeggen elkaar tot ziens tot op de reünie van de reis. Want die gaat er zeker komen! Tot ziens allemaal!
En dan wij rijden met de auto naar huis richting Horst City. In de auto worden alle spannende verhalen verteld van al onze avonturen. En als we thuis komen is iedereen er en delen we alle souvenirs en vertellen we samen weer alle verhalen die ze maar willen horen… ja, het is ook weer leuk en lekker om weer thuis te zijn!